Golfo di Napoli

Vanaf het vliegveld in Brussel begint onze vliegreis naar Napels. Een spannende vlucht, in ruig donderweer landen we in Rome waar we even moeten wachten voordat er weer verder gevlogen kan worden. De bagage was al uitgeladen maar het personeel vlucht naar binnen voor de hoosbui, alles zal kletsnat zijn.
Als we opstijgen is de donderbui nog niet voorbij, bliksemschichten flitsen langs het vliegtuig. Uiteindelijk landen we veilig in Napels. Het wachten is nu op de fietsen en de bagage. Tot onze schrik zien we dat de fietsdozen helemaal verpulverd zijn door de regen. Alle bagage die erin zat ligt nu los op een kar. Samen met één van de sjouwers zoek ik alles weer bij elkaar. Gelukkig blijkt alles toch nog heel en droog te zijn. Na eerst een half uurtje sleutelen om de fietsen gereed te krijgen, kunnen we op pad.

We fietsen Napels door naar de kust zodat we een stukje langs de Golf van Napels kunnen fietsen tot we bij Pompeii zijn. Het verkeer in Napels lijkt ietwat chaotisch. (Zo ontdekten we dat Senso unico hier betekent dat je op die weg niet twee kanten tegelijk op mag maar je mag er kennelijk wel vanaf beide kanten inrijden). Daarbij is het wegdek af en toe een pietsje ongelijk. We passen ons aan en vinden onze weg.

Richting Pompeii met rechts de zee, links de Vesuvius en om ons heen fietsen we tussen de uitlaatgassen. Onderweg stopt er al een Italiaan om te vragen waar we naar toe gaan. Hij wijst meteen de weg en vertelt hoe ver het nog is.

Eenmaal bij Pompeii vinden het kampeerterrein vlak bij de ingang van het Romeinse dorp. Jammer dat de douches koud zijn, het licht het niet doet en de deuren niet dicht kunnen, gelukkig miezert het.
De eerste, 35 kilometer korte, rit zit erop.