Dorpjes en winkeltjes worden schaarser naarmate we de Drava verder oostwaarts volgen. Het zijn bossen, akkers en water die elkaar op deze rit afwisselen, evenals trekkers en ooievaars. We slingeren dan ook tussen bossen en langs meertjes, soms even langs de Drava.
In het dorpje Novo Virje, het laatste voor Niemandsland - of zijn we daar al? - bezoeken we de winkel. Een winkeltje aan huis waar je altijd naar binnen kan zolang er iemand wakker (en thuis) is.
Zoals ik nog gewend ben, kondig ik m'n bezoek aan met 'dobar dan'. 'Dobar dan' klinkt het uit het achterhuis en even later komt de winkelierster ons vergezellen.
Eenmaal buiten raken we in gesprek met de andere dorpsbewoner, de nestor, die op z'n Amsterdam-fiets aan komt rijden. Zo weten we nu dat zijn broer in Oostenrijk woont waar ze Duits praten. Maar dat kan hij niet, hij praat alleen Joegoslavisch. Daar is hij dan ook geboren, in Joegoslavië. Nu woont hij in Europa. Allemaal op hetzelfde dorp, al z'n hele leven lang.
In de hitte en door de woeste leegte van dit deel van de Europese Amazone pedelaren we voort. Af en toe moeten we even van de fiets af, zoals voor de maai-dors machine die breder is dan de weg. We parkeren onze fietsen in het gras en groeten elkaar.
Als we bij Pomača weer in de bewoonde wereld komen, sturen we onze fietsen naar Križnica. Križnica is een eiland in de Drava, omsloten door de oude en de huidige Drava. Het veerpontje brengt ons ernaartoe.
Bij het strandje aan de Drava vinden we een recreatieterrein met picknick- en speelvoozieningen en zelfs een echt kakhuis bij het veldje waar we de tent zullen opzetten.
In de loop van de middag en avond is het een komen en gaan van ouderen, jongeren, gezinnen en honden. Wel 50 bewoners kent deze omgeving die allemaal verkoeling komen zoeken in de rivier. Net als wij overigens. Tegen het heetst van de dag duiken we de Drava in. Een uurtje in het koude water zorgt er voor dat onze verhitte lijven weer op temperatuur komen.
's Avonds, voordat het donker wordt, nemen we nog een verfrissend bad in de rivier. Inmiddels zijn de muggen dan uit hun schuilplaats gekomen, het ziet er zwart van. We duiken vlug de tent in.
Donder en bliksem, regen en storm kondigen zich aan en jagen even later door de avond. Takken vliegen door de lucht, het recreatiegebied is verlaten op twee dappere kampeerders na. Zelfs de muggen lijken verdwenen.
