Al vroeg ben ik op pad voor wat de laatste dagrit van deze fietstocht zal worden.
De laatste rit geeft altijd een bijzonder gevoel. Alles gaat vanzelf vlotter en energieker. Mijn positieve stemming wordt dan ook nauwelijks verstoord door het bracket dat kraakt en schraapt alsof de lagers kapot zijn. Een ruime 50 kilometers moeten ze het nog volhouden.
Door de voortvarende start ben ik flink te vroeg bij Choirokoitia, de archeologische site is nog niet open. Tijd voor een Cypriotische koffie bij de bakker, tevens koffiebar, op de hoek.
Tussen de Cyprioten die de dag breken met koffie, de krant en gepassioneerde gesprekken, geniet ik van mijn vers gebakken koek terwijl ik nip van mijn sterke koffie.
Choirokoitia is een vindplaats van een dorp uit de steentijd. Hier woonden wellicht één van de eerste bewoners van het eiland die vermoedelijk uit het oostelijke Middellandse Zeegebied, de Levant, kwamen. Een paar ronde stenen huizen zijn herbouwd op de wijze zoals het indertijd gedaan zou zijn.
Mijn fiets laat ik, zoals inmiddels mijn gewoonte is geworden, achter, achter het kantoor van het park. Via de gerestaureerde steentijd woningen kom ik bij het archeologisch pad dat de heuvel rond loopt. Het pad brengt mij langs een grot en de restanten van de oude stadswal die weer gebouwd is op de restanten van (verlaten) woningen. Onderweg leer ik van de informatieborden over het leven in hier in de steentijd.
Wanneer ik mijn rit vervolg en even later afsla richting de kust, fiets ik door glooiend akkerland. Een mooie fietsroute met telkens wisselende uitzichten. Helaas denkt de fiets daar anders over, het bracket kraakt en schraapt steeds onheilspellender. Het kraken van m'n nek valt erbij in het niet.
Ik kom steeds dichter bij Larnaka en besluit om nog een omweggetje te maken langs de kust. Daar vind ik een mooi vrij liggend fietspad. Na een paar kilometers het fietspad gevolgd te hebben zie ik wat snoeiafval op 't pad. Ik wil ervan af sturen maar 'n tegemoet komende auto brengt me van m'n plan. Zodra ik over de takken heen fiets hoor ik tik, tik, tik in m'n banden. Een piepklein hosternokketje ontsnapt van tussen mijn lippen. Vijftien kilometers voor mijn einddoel mag ik nog twaalf doorns uit m'n banden halen en twee binnenbanden vervangen.
Na m'n actieve pauze vervolg ik m'n route. Eerst achterlangs de kust en vervolgens tussendoor de meertjes bij het vliegveld, kom ik bij Larnaka
Behalve een ommetje langs de kust maak ik nog een uitstapje naar Hala Sultan Tekkes aan 't grote zoutmeer van Larnaka.
Een oude moskee, een van de oudste nog in gebruik zijnde ter wereld, schijnt het. Even de fietsschoenen uit doen voor ik naar binnen ga. Zo'n paar staat er nog niet tussen, hier voor de deur.
Rustig pedalerend langs het zoutmeer zet ik koers naar mijn eindpunt van mijn ronde over Cyprus, waar ik de laatste 50 meter van deze fietstocht afsluit met alweer een (laatste) platte band.
