Het kampeerterrein bleek helaas mede bevolkt door nachtbrakers. Pas om half één kon ik gaan slapen. Flinke darmkrampen spelen op. Heb ik iets verkeerd gegeten? Eieren, 'bron'water?
's Ochtends voel ik me beroerd.
Toch ga ik op pad richting de Vršič. Ik verlaat Kobarid als de ochtenddauw nog in het dal hangt.
Richting Bovec moet ik al flink klimmen en dalen, gelukkig is het niet al te steil en kan ik mijn krachten nog sparen voor de eigenlijke klim. Verkeer is er hier nauwelijks, wel heb ik veel last van m'n buik.
In Bovec is het tijd voor, deze keer maar één, cappuccino.
Vanaf Bovec naar Trenta is de route geweldig mooi. Langs de rivier fiets ik geleidelijk stroomopwaarts, tussen alweer beboste heuvels. Het is hier ook een prachtig wandelgebied, wandelaars kom ik regelmatig tegen. De rivier is hier ook op haar mooist, er wordt zelfs langs gezonnebaad.
De weg loopt lekker.
De Triglav blijft de hele tijd in beeld, of is het een andere berg?
Voordat ik de klim naar de Vršič begin rust ik eerst wat uit in Trenta. Ik drink en eet nog wat en daarna begin ik eraan. De klim begint meteen vrij steil en met goede moed fiets ik even het later het bord 14% voorbij. Ik kan lang in een zelfde ritme door blijven fietsen, maar vanaf halverwege moet ik regelmatig even stoppen.
Het dal zie ik ver beneden me, hoge bergen rondom me heen. Na twee uur en drie kwartier klimmen ben ik boven. Ondanks de zware inspanning was dit een klim om van te genieten.
De afdaling is zeker zo steil als de klim aan de andere kant en de kasseien in de bochten vragen veel van het remwerk. De uitzichten zijn nog mooier dan aan de andere kant, ruwe knoeperts van bergen.
Beneden meandert de rivier en bij de strandjes wordt lekker gezwommen. Tijd voor lunch.
Eenmaal bij Kranska Gora vind ik meteen een vrijliggend fietspad. Door de bossen langs de rivier fiets ik op het gemak naar Mojstrana, voldaan en alvast nagenietend van deze reis.
In de herberg pr'Jozlnu breng ik mijn laatste nacht in Slovenië door.
