Langs de Soča

Lekker vroeg vertrek ik uit de kampeerwei van Dujčeva domačij. Vanacht heeft het voor het eerst wat geregend en de dag begint vrij koel, eindelijk.
Meteen mag ik flink klimmen. Ik twijfel of ik de juiste keuze heb gemaakt voor deze route, de weg is me wat te druk, vrachtwagens scheuren langs me. Had ik toch de binnenwegen moeten nemen? Eenmaal op de weg naar Ajdovščina is het gelukkig weer rustig en daal ik weer af, langs de Močilnik, een route om van te genieten. Onderweg is het natuurlijk tijd voor (alweer twee) cappuccino in Podnanos.

Richting Nova Gorica daal ik verder langs de Vipava. Hoe dichter bij de stad hoe drukker het wordt. Even later is het tijd om uit te rusten en voor middageten met een heerlijke kaasflap in een parkje in Solkan.

Na Nova Gorica rijd ik langs de Soča, een mooi route maar de enige doorgaande weg in dit deel van het land. Daarbij scheuren de Slovenen hier als bezetenen. Waar is het goede verkeersgedrag gebleven dat ik hier zo gewend was geworden?

Ik fiets tussen heuvels langs bossen langs de rivier, mooi is het weer wel.
Vanaf het laagste punt op deze fietstocht stijg ik geleidelijk stroomopwaarts richting het hoogste punt, waar ik morgen overheen zal gaan.

Eenmaal bij Kobarid zoek ik een gloednieuw kampeerterrein dat buiten het dorp, juist niet aan de rivier, ligt. Via een onverharde weg kom ik op kamp Rut in Svino, na een tocht van 119 kilometer.
Vannacht kampeer ik tussen de bomen en de muggen.