Terug naar Slovenië

Vandaag ben ik net na zeven uur op pad om nog voor de hitte al een eind op weg te zijn. Het eerste stuk fiets ik over de kustweg richting Poreč. De weg is flink veranderd sinds mijn laatste fietstocht hier maar dat was dan ook in 1987. Gelukkig weet ik de weg toch nog goed genoeg om de borden, die me naar de (nieuwe) rondweg sturen, niet te hoeven volgen.

Na Poreč sla ik af het binnenland om via Višnjan richting Motovun te rijden.
Vanaf Višnjan wordt de route weer mooier, zo ken ik Istrië weer, slingerwegen en de typische bomen langs de weg. Helaas ook de bekende kuilen in het wegdek, tot nu toe botsen mijn tassen regelmatig van mijn bagagedrager af zoals de laatste dagen hier in Kroatië. Hopelijk krijg ik in Slovenië weer betere wegen.

Vlak voor de afdaling richting Motovun stop ik bij een wegcafé. Ik krijg daar een prachtig uitzicht op 't dorp, dat boven op 'n heuvel ligt. In de verte zie ik de heuvels aan de overkant van de rivier.

In het wegcafé vraag ik advies aan de eigenaar: via Buzet naar Slovenië of rechtdoor bergop? Dat laatste is een oud trainingsrondje van me, maar dan wel zonder bagage.
Ik neem nu op advies de langere weg, een stuk richting Buzet, om via Škuljari af te steken en dan koers te zetten naar de grens.

Vanaf nu wordt de route steeds mooier. Dit zijn weer het landschap en de binnenwegen die ik ken van vroeger, maar nu ver van de kust vandaan. Goede tip van de caféhouder. Uiteindelijk klim ik de grens naar Slovenië over en daar ben ik eigenlijk best wel blij om.

Het landschap blijft mooi. Ik fiets over heuvels en door dalen tot ik rond half één stop voor mijn lunch bij een picknickplek langs de weg.
Na mijn rustpauze moet ik, toch weer op 't heetst van de dag, een lange klim richting Kozina rijden, 7 kilometer lang met een stijgingspercentage van 7%. Dat valt gelukkig mee, een constante stijging waarbij ik niet voluit hoef te gaan. Door mezelf regelmatig nat te gooien met het water uit mijn drinkbussen kan ik door blijven fietsen (had ik dat maar eerder bedacht).

Na de stop bij de supermarkt in Kozina fiets ik op 't gemak door naar Škoflje vlakbij de Škocjanska grotten. Weer een stukje bekend terrein. Kamperen op een groot veld in een diep dalletje van Šotorišče Dujčeva domačija waar ik na precies 100 kilometer mijn tent opzet.