De dag begint lekker fris. Voordat de andere kampeerders wakker zijn breek ik m'n tent op en ontbijt ik in de houten picknick veranda's. Net voor ik wegrij zwaait Suzanne me uit. Ik verlaat kamp Lučica aan de Unac.
De weg langs de Una naar Kulen Vakuf is onverhard. De gaten zijn soms lastig te vermijden. Ik fiets nog niet lekker, het draait niet, terwijl de omgeving toch prachtig is.
Ik rijd tussen beboste heuvels en zou daar best van kunnen genieten. Ook in het dorp zit ik nog niet in een lekker ritme. Ik rijd verkeerd, scheld op de kaart, waarop de weg waarover ik rijd ontbreekt en de weg die erop op staat niet bestaat, ik scheld ook meteen maar op het ontbreken van bewegwijzering.
Op de klim het Una park uit ga ik weer lekker fietsen en geniet van de blikken van de dorpelingen, van de uitzichten en van de vrijheid op de weg. Boven is het mooier dan op de pas van gisteren. Er staat geen hoogte op m'n kaart maar aan de hand van de stijgingspercentages aan de andere kant bereken ik de hoogte op 867 meter. Ik zoef naar beneden richting Bihac, terug naar de Una. Voorbij Ripač is het tijd voor 2 cappuccino. Deze keer zijn het weer de echte.
De route door Bihac en naar de grens met Kroatië is een onprettige en verder het vermelden niet waard. Eenmaal de grens over stop ik in Ličko Petrovo Selo bij het kerkje voor mijn middagmaal. Het brood dat ik nog bij de bakker van de winkel in Kluč heb gekocht is heerlijk, compact, licht bruin. In deze streken vind je het lekkerste brood ter wereld, als je weet waar te zoeken.
Omdat ik de tijd heb besluit ik om een kleine omweg te maken, met een extra klim erin. Ik klim op reserve, wat hier kan omdat de stijging nergens boven de 15% uitkomt. Deze Zeeuw komt boven zonder te worstelen.
Onderweg krijg ik een mooi uitzicht over het deel van Bosnië waar ik net gefietst heb. Even later daal ik af langs de Plitvicemeren tot kamp Korana. Hier heb ik vorig jaar met de kinderen gestaan en misschien wel om die reden heb ik het in m'n route opgenomen. Op kamp Korana is een fijne sfeer. Zo herinner ik me dat ook. Toen hier voor met eerst kwam had ik dat niet verwacht. Goed om even op een bekende plek te zijn.
De rit was 92 kilometer kort maar toch voel ik mijn benen. Moe maar voldaan van twee klimtochten neem ik hier wat rust, morgen wordt een wandeldag.
