Door de Dinarische Alpen

Vannacht heb ik voor 't eerst eens niet zo goed geslapen. Eigenlijk valt dat mee in vergelijking met andere jaren. Dan sliep ik soms zo slecht, door een slechte tent, onrust bij wildkamperen, noodweer, feestherrie, enz. Nu was het alleen een tikje warm en drukkend benauwd.

Zometeen ga ik op pad naar Bosnië. Als ik de sleutel teruggeef mag ik ook nog een ontbijt nemen. Kan ik eens wat anders eten. Om negen uur ben ik na een uur klimmen boven op de Vukić. Ik fiets door nog steeds hetzelfde landschap. Saai, nee juist prachtig. In de schaduw van een bushokje rust ik even uit.
Als ik afdaal zie ik in de verte de klim naar de grens, links Restoran Berlin. Tijd voor een cappuccino.

Iets minder tergend langzaam rij ik het vals plat naar de grens. De bomen rondom me zijn nu grote struiken, schaduw geven ze me nauwelijks. Bij de grensovergang krijg ik deze keer eens een stempel en wordt mij een goede reis toegewenst. Het bord langs de weg heet me welkom in Hercegobosanska. Automobilisten signaleren en zwaaien, kinderen in de tuin moedigen me aan. Ik ben weer in Bosnië. Eenmaal de grens over rijd ik door het nu Bosnische landschap. Witte rotsen, rode aarde en droge struiken.
Even later kom ik bij het Buško meer. Helder lichtblauwgroen water. Met klimmen en dalen fiets ik om het meer. Er staat een klein briesje. Als ik dicht bij het water kom zakt de temperatuur naar 34 graden, als ik hoger kom wordt dit weer 41°C.

Na het Buško meer fiets ik over een vlakke weg langs een kanaal richting Livno. In de verte zie ik donkere luchten. Af en komt er een bliksemschicht uit. Het lijkt precies op de plek te zijn waar ik de bergen door wil.
Inmiddels is het hier ook bewolkt. De temperatuur zakt tot 32°C en ik hoef me niet meer in te houden.
In Livno neem ik geld op, doe ik boodschappen en eet ik mijn brood. Een lange middagpauze tijdens de hitte is nu niet nodig. Op naar Glamoč.

Ik fiets de klim richting de Koričina. Net daarvoor rijdt een jongen in een voetbalshirt van Kroatië met me op om me aan te moedigen. In deze streek zie ik Kroatische vlaggen, opschriften Hajduk en zelfs een rood-wit geblokte gevel.
Eenmaal pp de klim naar de Koričina krijg ik gezelschap van Idefix. Hij begeleid me 12 kilometer langs tot de top.

Inmiddels is het landschap overgegaan in groene bergen. Ik fiets tussen de bossen, zelfs bovenop de berg. Tijdens het klimmen zie ik weer een onweersbui. Een bliksemschicht schiet recht naar beneden. Als ik boven ben voel ik wat regendruppels. De weg is nat. In de koelte van 26°C daal ik af. De vrachtwagen voorbij, met de neus dicht door Bosnische autowalmen.

Ik fiets door een mooi dal richting Glamoč. De koeien worden gehoed, het hooi moet van het land. Bij de basiliek is een leuk kampeerplekje. Ik rij toch nog door.

Even later staat mijn tent in de tuin op het veld achter een huis, waar ik van de bewoners een nachtje mag staan.

Ik kijk op mijn fietscomputer 83 kilometer in 7 uur, zo langzaam heb ik nog nooit gefietst? Maar wel twee passen over gefietst, in totaal 1200 hoogtemeters.