Mirela is nog steeds niet te zien. Ik breek de tent op. Ik kampeer voor het eerst met deze, nieuwe, tent. Het bevalt prima, de beste tent die ik tot nu toe heb gehad.
Voordat ik op pad ga richt ik eerst mijn achterwiel zodat het niet meer aanloopt. De speling door de vermoedelijk gebroken achteras is minimaal. De nieuwe industrielagers houden alles op z'n plek.
Ik fiets weg in de ochtendkoelte, het is nog maar 28 graden nu om acht uur. Smalle wegen, slingerend tussen de huizen, even wachten voor de trekker. Ook op de hoofdweg naar Gospić is het nog rustig. Het Kroatische heuvelland ziet en voelt vertrouwd. Landschap waardoor ik meer dan 30 jaar geleden mijn eerste trainingsritten reed. De geuren, de warmte, de droge begroeing, de witte uitstekende rotsen.
Ik klim Gacko polje uit naar Ličko polje.
Tijd voor 'n cappucino en om een plan voor de rest van de dag te maken. Mijn route pas ik aan. M'n reisdoel van vandaag wordt een meertje bij Sveti Rok. Bij de mini Konzum sla ik een kleine dagvoorraad in. Ik blijk buiten het toeristengebied te zijn, ik mag weer m'n beste Kroatisch praten, ik word weer aangemoedigd langs de weg, de vriendelijkheid neemt weer toe. Even later bereik ik Gospić. Brood eten bij de basisschool ('t is toch vakantie).
Na de boterhammen blijkt de temperatuur nog verder opgelopen. De ochtendarbeid zit er hier op. Mensen zoeken weer de koelte Vanachter een glas koude pivo word ik aangemoedigd vanaf de terrasjes. Voorbij Gospić wordt het stil op de weg. Af en toe een vakantieganger. Ik kan genieten van het fietsen en van de omgeving. Rechts van me zie ik de imposante Velebit bergen die tussen mij en de kust liggen. Ik fiets zelf door een vallei, Ličko Polje.
Door de hitte moet ik mijn tempo aanpassen. Rustig ademhalen en zo weinig mogelijk energie verbruiken. Ik fiets heerlijk, rust, ruige natuur, uitzicht op de bergen, lekkere kronkelwegen. Nog twee uurtjes door peddelen na Sveti Rok en dan een plekje voor de nacht zoeken. Onderweg zie ik al een paar geschikte plekken, maar ik heb nog alle tijd. Ik rij door en kruis de mooie Lika rivier en even later fiets ik Gračac binnen. De eerste sobe laat ik, het is nog vroeg. Gračac ziet er afgrijselijk uit, nee dan was Gospić toch een leuk stadje. Hier wil ik niet blijven.
Ik fiets door de 1 op, de oude weg van Zagreb naar Split. Zo'n 10 kilometer na Gračac wordt de omgeving weer mooi. Wat een klim krijg ik hier. Ik moet vast van de ene vallei naar de andere. Net nu ik vandaag een herstelritje in gedachten had. De ruige bergen die ik eerst zag omringen me nu. Elk vergezicht is anders, wat een grove knoeperts. Voordat ik richting Knin stuur zie ik pas echt hoe groot ze zijn. Even later zie ik het dal onder me. Wat een magnifiek uitzicht, wat een mooie route is dit.
Even twijfel ik of ik mijn tent hier boven op de vlakte ga opzetten. Nee ik rij door, lange afdalingen, korte klimmen en weer mooie uitzichten. Ik probeer nog tot bij Knin te komen maar de zon gaat snel zakken. Even voorbij Pađene stop ik bij een huis waar Kroatische Serviërs uit Aken zijn. Ik vraag of ze een slaapplek voor me weten. Dat weten ze. Opa is z'n huis aan het verbouwen zodat hij terug kan naar z'n geboortestreek. Daar mag ik een nachtje in blijven. Even douchen, en daarna krijg ik nog wat eieren met brood erbij en natuurlijk een neut.
Uiteindelijk slaap ik na 148 kilometer (met deze keer maar 660 hoogtemeters) fietsen in een huis in aanbouw. Na een geweldig mooie route en gastvrije mensen sluit ik de dag met Adriaan van Dis.
