Zuid-Afrika, waar ik in mijn studententijd onder de indruk ben geraakt van de schoonheid van het land, een onuitwisbare indruk. Toch ging ik er - tegen mijn gevoel in - weer weg, mede vanwege de toenmalige maatschappelijke en politieke spanningen.
Maar het gemis van het uitzicht vanaf de tafelberg, stille baaien met stranden, de bergen van de Kleine Karoo, de uitgestrektheid van de Noordkaap, de wilde dieren en die son op my gesig bleef ik voelen. Er gaat niets boven Afrika.
En dan op de fiets, m'n laatste fietstrektocht maakte ik zo'n veertien jaar geleden, rond de Tyrreense zee. Het fietsen in de Rockies van afgelopen zomer heeft het vuur weer doen oplaaien. Maar zou ik het nog kunnen? Sinds de eerste, die alweer dateert van 1987, in m'n eentje door Israël, protesteert het lijf elk jaar meer en heeft steeds meer rust nodig. Maar de Rockies gingen best, net als mijn wedstrijden afgelopen seizoen.
Fynbos, Karoohitte, bergen, kustroutes en bobbejane oppie pad, ik kom eraan.
