Deze (laatste) fietsdag vertrek ik in de regen. De route heb ik aangepast zodat ik op alleen verharde weg zal fietsen. De afstand is daarmee ingekort van 130 naar 95 kilometer.
Op pad door het mooie Bela Krajina, één van de mooiste streek van Slovenië. In de regen lijkt het nog mooier. De kleuren lijken nog groener, alles geurt. Als ik vanaf Crnomelj afsla richting Kočevje blijkt even later de weg anders te lopen dan ik op de kaart zie. Even nakijken op mijn digitaal orakel, en ja hoor het bord wijst me goed. De weg op de kaart blijkt onverhard. Nu moet ik wel een flinke omweg maken via Stari Trg. Dan kom ik op de weg die 10 jaar geleden nog een modderig karrespoor was waarvan de sporen vol stonden met water.
Bij een picknicktafel in 't bos stop ik om te eten. Er komt een wielrenner langs. Even later is hij weer terug voor een praatje. Ik vertel over mijn tocht o.a. door Bosnië waarna hij enthousiast vertelt dat hij zelf Bosniër is maar nu in Slovenië woont.
Het is tot nu toe één van de mooiste routes. Na Kočevje fiets ik langs heuvels van meer van 1200 meter hoog. Daar mag ik zo meteen doorheen fietsen. Daarvoor kan ik alvast 20 kilometer lang voorpret hebben.
Als ik de laatste weg van deze tocht opdraai mag ik langs de rivier de Bistrica omhoog fietsen naar mijn vertrekpunt in Nova Vas.
De Laatste paar kilometer naar de pas mag ik me nog even flink inspannen. Daarna laat ik de fiets voldaan naar beneden rollen naar Nova Vas. Uiteindelijk toch nog 100 kilometer gefietst met 1300 hoogtemeters, de meeste van deze fietstocht.
Mark is er niet. Na een Turkse koffie laad ik de fiets in de auto en rij naar Mojstrana.
