Bos, hei en vaarten

Friese dauw ligt tientallen meters hoog op het land. De fruitboer vertelde al dat dit regelmatig voorkomt. Kletsnat breek ik op. Boven de wolken schijnt de zon, daar zie ik een strak blauwe lucht.

Ondertussen ga ik door de vrieskou op pad. Ik volg een route die mijn gastheer me had aangeraden, via Blauwverlaat. Het advies bleek prima. Ik fiets tussen bomen, langs vaarten richting de Friesche Palen. Niet lang daarna doorkruis ik de natuurgebieden bij Bakkeveen en weer wat later, na de middagstop in Oosterwolde, de bossen bij Appelscha.

Ik ben in Drenthe, kris kras klinkerwegen door de markante dorpen, zwerfkeien in de tuinen. Deze rit is tot nu toe toch wel de mooiste van deze fietstocht.

Na de bossen volg ik de Hoofdvaart en slinger tot aan de volgende bossen, die bij Staphorst.

Na een korte maar imposante rit van 86 kilometers vind ik in de staatsbossen aldaar mijn paalkampeerplek. Langs een wandelpad, ingeklemd tussen een doorgaande weg en een weiland, opgeluisterd met vernielingen en afval.

In de loop van de avond hoor ik verontrustende geluiden. Gekraak van takken, een everzwijn, oeros of mammoet? Voorzichtig sluip ik dichterbij om poolshoogte te nemen. Het blijkt een Mexicaanse fietser die ook hier zijn bivak komt maken. Op z'n fiets verkent ie Europa.

Later op de avond krijgen we gezelschap van drie volwassen jongetjes die een nachtje avonturiertje komen spelen. Een kampvuur wordt aangelegd, bier en nootjes gaan rond, gesprekken vullen de bossen. Slapen lijkt een illusie.