Vanuit de kont van het schip fietsen we Engeland, althans Northumberland op. Rond de haven van North Shields en, hop, het pontje naar South Shields op.
Aangemeerd en wel kletsen we met Geordie, een lokale fietser, die ons meteen op sleeptouw neemt langs de kust. Hij werpt zich op als gids en vertelt over de plaatselijke bezienswaardigheden. Voorbij het mooiste strand van het VK, zetten we onze weg op onszelf voort. Onderweg genieten we van de uitzichten over de Noordzee.
Onder een dreigend wolkendek worden we vooruit geblazen over de NCN1 naar Sunderland. Over fietskwellende fietspaden met even belabberde bewegwijzering manoeuvreren we door deze havenstad waar we via een brug met Douro-allure de Wear oversteken. Telkens wanneer we ons suf piekeren over hoe verder te fietsen komt er wel iemand aangelopen om ons de goede richting op te wijzen.
Uiteindelijk komen we bij Ryhope weer op de 1, wat hier een pad is dat sinds de laatste ijstijd niet meer onderhouden lijkt. Gelukkig blijkt dit het slechtste stuk geweest te zijn. De rest van de onverharde route over een voormalige spoorlijn heeft zelfs sporadisch stukken zonder al te veel kuilen en stenen.
Tussen de bomen kruipen we door het Engelse landschap, waar we uiteraard niets van zien vanaf deze omzoomde voormalige spoorlijn. Geregeld passeren we Engelse plattelandsdorpjes waar we eveneens niets van zien.
In de Wynyard Woodlands vinden we een plekje bij de boer. In het bos naast de weide kunnen we kamperen. We worden voorzien van een spade voor de latrine. Zelfs een waterkraantje ontbreekt niet.
