Om vijf uur als het licht wordt komt de eerste visser. Zo begint onze dag vroeg en zijn we al om kwart over zeven op pad.
We doorkruisen Valpovo, dat rond deze tijd langzaam ontwaakt. Over het nog stille plein in het centrum zoeken we onze weg het stadje uit.
Door het nog immer zelfde landschap en tussen de zonnebloemen volgen we de (oude) weg richting Osijek.
In Petrijevci nemen we de eerste cappucino, cola stop van deze fietsvakantie, een teken dat we helemaal in het ritme zijn gekomen.
In Višnjevac, ruim voordat we bij de stad zijn, sturen we de door bos omzoomde Drava dijk op, waarover een kilometers lang fietspad loopt.
Het fietspad brengt ons tot het voetbalstadion aan de rand van de stad vanwaar we de fietsboulevard volgen, die ons bij de oude vesting, de Tvrđa, brengt. Een toren met daarvoor de kanonnen, bewaken deze oude vestingstad.
Al voor tienen zijn we bij deze Tvrđa. Op 't centrale plein, dat omgeven is door musea en cafeetjes nemen we eerst een rustpauze. We bezoeken het archeologische museum en het Slavonisch museum.
Na de uitstapjes in Osijek fietsen we, langs het stadsstrand, de Baranja in voor het tweede deel van onze dagrit. Via Bilje komen we bij Kopačevo, waar we onze tenten opslaan op het kampeerterrein.
De sfeer op het kampeerterrein lijkt onveranderd aangenaam sinds mijn eerste bezoek, negen jaar geleden. 's Avonds wordt er gekookt door de gastheer en zijn we uitgenodigd om mee te eten (en drinken).
Samen met onze gastheer, de jufrouws van de ontvangst en een Franse slager brengen we een gezellge avond door waar behalve de goulash - we zijn hier tenslotte in Hongaars-talig gebied - ook de wijn en de šlivovič niet ontbreekt.
Ook het noodweer op 't eind van de dag is nog hetzelfde als vroeger, net als de oplossing. Wie het niet droog houdt in de tent kan in de gemeenschappelijke ruimte z'n slaapzak uitrollen.
Als we later op de avond, als de bui over is, onze tenten opzoeken, blijken deze het noodweer goed doorstaan te hebben zodat we droog kunnen gaan slapen.
