Vandaag zou de laatste droge dag zijn waarna vier dagen heftige regen verwacht wordt. Een verkenning van Kleinmond en Rooisand sla ik daarom over en vertrek vandaag al om nog voor de regen bij de Kaap te zijn.
Na de ochtendregen stap ik om half negen op de fiets, op weg naar de mooiste kustweg van Zuid-Afrika, die rondom Kogelbaai.
Voorbij de Palmiet laguna passeer ik Bettiesbaai met de Botanische tuin waar Tomas ooit de berg op rende. Met daarnaast Disakloof waar ik op 'n vorige tocht gekampeerd heb en samen met Pagel de pinguinkolonie heb bezocht.
Na de steile afdaling naar Rooiels, waar de wind de fiets onderuit wil blazen, begint het mooiste gedeelte van de route. Clarence Drive, de weg langs berg en kust tussen Rooiels en Gordonsbaai.
Behalve paradijselijke stranden en palmen onderaan de kust, is er bovenaan uitzicht op het Kaapse schiereiland en de achterkant van de Tafelberg.
Tijdens de gebruikelijke stop, deze keer bij Die Strand, ben ik getuige van een winters tafereel.
Mensen wandelen op het strand, er wordt een zandsculptuur gemaakt, een fietser zit op een bankje aan de boulevard. Alles onder een winterzonnetje van zo'n 21 graden.
Bij Kayelitsha is het een komen en gaan van mensen en busjes. De sloppen lijken eindeloos. Golfplaten zo ver het oog kan zien. Hobbelpaden tussen de bouwsels waar jonge kinderen en honden lopen en afvalwater stroomt. Er zijn hutten opgetrokken tot in de duinen bij de kust.
Ook bij Kayelitscha begint de Baden Powell Rijlaan, een weg door de duinen langs de kust en zelfs over het strand naar Muizenberg.
De golven van Valsbaai die van Muizenberg een surfersparadijs maken, laten het vandaag afweten. In plaats daarvan waait er een zoute, mistige zeewind.
In Muizenberg bezoek ik de oude jeugdherberg, waar ik vroeger als student overnacht heb. Het blijkt nu nog steeds een jeugdherberg maar dan gericht op kinderen met 'special needs'.
Na een gezellig gesprek zoek ik even later een slaapplek bij Cape Capsules.
