Ik laat Lendava achter me, wat voelt als een soort afscheid. Ik sluit het eerste deel van mijn fietstocht af. Het tweede doel is Vrsar, waar ik als kind altijd kwam.
Ik fiets nog een tijdje door het kenmerkende vlakke landschap met de evenzo kenmerkende huizen langs de weg. Zodra ik de Mura oversteek kom ik bij de heuvels.
Net als ik de heuvels (van alweer een wijngebied) in draai, breekt mijn ketting. "Dat is me nooit nooit gebeurd", is mijn eerste gedachte. Ik haal de kapotte schakel eruit, het lijkt wel de smart link (of missing link?) te zijn die gebroken is. Ik zet er een nieuwe tussen en kan weer verder, maar pas nadat ik van de gelegenheid gebruik maakt om wat te eten en drinken. Ondertussen poets ik mijn handen met mijn poetslap met daarop zonnebrand (factor 50), werkt prima!
Deze rit houd ik wat strakker een vaste dagindeling aan. Om de twee uur stop ik om wat te eten en drinken en om me in te smeren. De factor 50 blijkt nodig, de zon brandt op m'n vel. Ormoz blijkt de volgende stop. Het dorp is aangenamer dan dat ik me herinner.
Al vroeg op de dag draai ik de weg naar Ptuj op. Dit is geloof ik al de vierde keer dat ik deze rij (de eerste keer zo'n 23 jaar geleden, op fietstocht door Europa). Ik besluit om nog voor Ptuj de Drava over te steken, bij Muretinci. Een mooie route. Bij Dolane neem ik even de tijd om mijn zadel anders te stellen. De zadelpijn is inmiddels niet meer uit te houden.
Na een klim van vast meer dan 15% neem ik mijn middagpauze. De afdaling die volgt lijkt wel een vrije val, lekker snel naar beneden. Zoals op elke rit bereikt mijn prestatievermogen een dieptepunt rond twee uur 's-middags. Even voorbij Zgornji Leskovec lijkt de weg erg slecht worden. Ik heb er weinig vertrouwen in en draai om om een andere route te kiezen. Ik besluit om langs de Dravinja te rijden en dan de weg via Breg naar Rogatec te nemen. Eenmaal gevonden blijkt het aangenaam fietsen langs de Dravinja.
Bij Breg neem ik een rustpauze, met de gebruikelijke cappuccino, voordat ik de klim richting Rogatec begin. Dit blijkt een mooie, vrijwel autovrije route. Lekker kronkelen langs de rivier tussen de beboste heuvels.
Het laatste stuk naar Podčetrtek zou ik volgens de kaart langs een meer fietsen. Het lijkt eerder een moeras met rietvelden, wel een lekkere kleine rustige weg.
De omweg blijkt me zo'n 25 kilometer extra hebben gekost zodat ik na 128 het einddoel van vandaag bereik.
Bij Kamp Natura (?) van Terme Olimia schrik ik toch wel een beetje van het vakantie-feestgedruis. In plaats van Termen zie ik speelbaden voor grote kinderen. Zo erg had ik het nu ook weer niet verwacht, maar een alternatief is er niet.
Twee plekken verderop staat een gezin uit Oostenrijk, met twee kinderen en allemaal op de fiets. Geweldig! Ze hebben topografische kaart en kunnen zien welke binnenwegen wel berijdbaar zijn. Ze blijken de weg genomen te hebben die ik juist verliet (helaas voor mij). Vanavond werk ik mijn kaart bij.
