Door het Zwarte Woud

Vandaag steek ik de Rijn over om door het Zwarte woud heen te fietsen. In Duitsland probeer ik eerst een girobetaalkaart te verzilveren. De mevrouw van het postagentschap had daar helaas nog nooit van gehoord.

Later in de Denzlingen had ik meer succes. Een kraampje met warme worst en koffie bleek een uitstekende lunchgelegenheid. Het stond vol met gezellige Duitsers die vol bewondering waren voor mijn onderneming, terwijl ik zelf nog niet nog eens wist of ik zelfs Italië wel zou halen.

Na de middag kreeg ik weer een gigantische plensbui op mijn kop maar het went (het schelden ook). Deze dag zijn de heuvels beduidend hoger, maar ook het gras is groener en het bos hoger en dikker. Aan het eind van de middag heb ik zelfs nog eventjes zonder trui aan gefietst maar het was toch nog fris.

Na 162 kilometer kwam ik 's avonds op een klein gezellig kampeerterreintje - Schimmbad Lienheim - terecht, vlakbij de Zwitserse grens, dat op geen kaart bestond. Het uitzicht op Zwitserland aan de overkant van de Rijn mocht er ook zijn. Op het kampeerplekje, dat eigenlijk een strookje gras naast het zwembad was, stonden verder nog drie Zwitsers waarmee ik nog een gezellige avond heb gehad.