's Ochtends is de regen opgehouden maar het blijkt dat ik een lekke band heb. Ik heb de fiets met de band in een doorn gezet: plakken, eten en op weg. Brood met pindakaas komt onderhand mijn neus uit.
Bij de Franse grens moet ik voor het eerst mijn paspoort laten zien. Ik fiets door kleine dorpjes in een groen glooiend landschap. De route is nog steeds genieten.
Het is maandag en het blijkt dat de Franse banken in de dorpen op maandag gesloten zijn, voorlopig heb ik geen Frans geld. Pas om drie uur (na een dag schelden op de tegenwind) kan ik bij een bank terecht. In het dorp was er markt, hier heb ik dan meteen wat gegeten.
Het lukt zelfs om die dag, na 163 kilometer, Harskirchen te bereiken (in de regen natuurlijk). Gelukkig kan ik in het clubgebouw van de voetbalclub slapen, in de scheidsrechterskamer.
De avond bracht ik door met pool spelen en kletsen op z'n Frans. Het hele gebouw zat trouwens vol met een groep Duitse schoolkinderen voor wie het gebouw afgehuurd was. Ik kon gewoon samen met hen eten en slapen.
