Vandaag gaan we proberen om een kampeerterrein vlak bij het vliegveld van Porto te bereiken. Om half zeven staan we op om het pontje van half negen te halen. Na wat zoeken naar de boot slagen we hierin. De wind is echter (alweer) behoorlijk aangetrokken zodat we maar langzaam vooruit komen, gelukkig hebben we nog de hele dag de tijd.
De route begint alvast mooi. We fietsen over een soort schiereiland van duinen. Voor onze eerste koffiestop vinden we een café met een eigenaar die een behoorlijk woordje Frans sprak, ons eerste ‘gesprek’ met een Portugees volgt. Na deze stop fietsten we wat meer door bebossing zodat we wat minder last van de tegenwind hebben. Dat we in plaats daarvan heuveltjes over mogen fietsen vinden we een stuk leuker.
Naarmate we dichter bij Porto komen, wordt het steeds drukker op de weg. Het rijgedrag in dit land begint ons na drie weken overigens behoorlijk te irriteren waardoor dit stuk van de route geen pretje is. De brug over de Douro die we zien blijkt autosnelweg te zijn. Het vinden van de andere brug lukt minder vlot, we besluiten om een kampeerplek te zoeken en morgen verder te gaan.
Na 70 kilometer fietsen, strijken we neer bij Vila Nova de Gaia, op een kampeerterrein dat absoluut het smerigste is dat we ooit hebben bezocht. Zonder werkend, maar intensief gebruikt sanitair (strontcamping in plaats van strandcamping, een nieuwe categorie?). Wildkamperen was beter geweest.
