Lekker rol ik in de ochtendkoelte over Sloveense binnenwegen naar Mozirje. Glooiende wegen met heuvels aan beide kanten begeleiden me. Toch mag ik al snel weer een heuveltje over om bij Velenje te komen. Met een schrijnend bipsje kom ik aan de andere kan van de heuvel. De fietsbroek die ik aan had bleek nog nat na het wassen van gisteravond. Maar vlug een andere broek aangedaan.
Door Velenje kan ik mooi over het fietspad langs de rivier de stad door, lekker autovrij fietsen. Door een nauw dal, over een slingerende weg, vervolg ik daarna mijn route richting Mislinja, langs de rivier de Paka. Met steile heuvels met bossen links en rechts en de stromende rivier schuin onder me. Het is af en toe zo nauw en bochtig dat vrachtwagens een paar keer moeten steken om elkaar te kunnen passeren.
Eenmaal boven in Mislinja vlieg ik in volle vaart naar Dravograd. Ik vind een vrijliggend fietspad waarover ik heerlijk langs de rivier (jawel, de Mislinja) kan afdalen. Al rond het middaguur ben ik in Dravograd, tijd voor een lunchstop.
De weg langs de Drava loopt af en toe flink omhoog en mede door de flinke tegenwind kom ik maar langzaam vooruit. Uitgeput stop ik na 20 kilometer waar een uitspanning met cola en ijs zorgt voor hernieuwde energie. De laatst 30 kilometer lopen gelukkig weer lekker. Door een weer steiler dal met bossen (en beschutting), volgt de weg de rivier wat nauwer en loopt lekker af. Het is weer mooi fietsen.
Voldaan bereik ik na 121 kilometer Kamp Kekec in Zgornje Radvanje bij Maribor. Oogjes dicht en snaveltjes toe.
