Hollandse Weilanden

Dwars door de zondagsrust ben ik op pad door mijn eigen Hoekse Waard, deze keer eens als toerist. Voorbij de Zuid-Beijerlandse kreek, de molen van Goidschalxoord en de haven van Heijnenoord.

Even later, nadat ik de Hollandse IJssel over fiets, kies ik een route langs de rivier de Loet. De Loet waar ik als beginnende tiener fietste en wandelde, zelfs kanode. Nu pedaleer ik heerlijk tussen de bomen langs het slingerende stroompje. Herinneringen aan mijn fietsroutes die ik als beginnende wielrenner aflegde komen boven drijven.

Tijd voor koffie 🍵 waar de kip over het terras loopt.
De Loet ligt vol met kroos. Even verderop zie ik de watervogels die dit gebied bevolken, zwanen, reigers, futen, meerkoeten, waterhoentjes.

Bij Haastrecht kruis ik de Hollandse IJssel weer en volg ik de rivier tot Oudenwater. Wat een mooie route tot nu toe. Volop geniet ik. Was het me vroeger ook al opgevallen hoe mooi het hier is of was het toen 'gewoon' voor mij?

Even later slinger ik langs riviertjes, tussen de bomen door dit midden-Hollandse landschap.
Even buiten Trajectum passeer ik de rijksgrens (limes) en fiets het territorium van de barbaren binnen. Op m'n hoede voor het onverwachte volg ik eerst nog een poosje de rivier totdat ik voldoende moed vind en om af te slaan richting kasteel de Haar. De drukte van alle bezoekers maar ook de commerciële indruk laten me al snel verder fietsen.

Als ik de stadse drukte in denk te fietsen word ik aangenaam verrast door de vrij liggende paden en kruisingen die me door Maarsen leiden.
Eenmaal de bebouwing voorbij doorkruis ik weer de weilanden om bij Tienhoven een rustieke route te vinden voor de laatste 15 kilometers, na de koffie bij het Olde Regthuys.

En dat lukt. Tussen de venen, die inmiddels beschermd natuurgebied zijn, fiets ik over vrijliggende paden naar Hollandse Rading. Het venenlandschap is inmiddels over gegaan in bossen.

Via onverharde bospaden vind ik mijn weg naar mijn eerste paalkamp, in de Kaapse bossen.
Ik deel de plek met Alan, die mij vertelt dat hij Jezus heeft gevonden en op preektocht is en met een 'permanente' bewoner wiens verhaal ik nog niet ken.

Onder het geluid van het razende verkeer op de snelweg verderop geniet ik na van deze eerste rit bij de noorderlingen, 113 kilometers achter de wielen. Tijd voor een dubbele Westmalle.

Later zal de herrie op de snelweg en de spoorlijn verantwoordelijk blijken voor een nagenoeg slapeloze nacht.