Willem's fietsvakanties

De volgende ochtend ben ik nog steeds op de boot. Ik heb slecht geslapen en mijn geld is ook al een eind op (in Scandinavië geef je onderweg ongemerkt vrij veel geld uit door de vele eet- en drinkgelegenheden, de koude en de fikse prijzen). De financiën (en de energie) om Engeland uitgebreid aan te doen schieten te kort. In drie dagen kan ik thuis zijn.

De boot komt rond het middaguur aan maar toch zal ik vandaag nog 142 kilometer kunnen fietsen.
In de tunnel onderdoor de Tyne ontmoette ik een Engelsman die mij het verhaal vertelde van zijn reis door Europa (de uitwedstrijd van Newcastle United tegen Feijenoord).

Het landschap van Yorkshire is groen en heuvelachtig. Het weer is eindelijk omgeslagen, het is zonnig, warm en droog en dat in Engeland (!).

Tegen het eind van de dag zet ik mijn tent op op een kampeerterrein (Ashfields) bij York.

Als ik morgen Dover wil halen zal ik vandaag minstens tot Peterborough moeten komen. York heeft vele mooie gebouwen. Jammer dat ik het geduld niet meer heb om er rond te gaan kijken.

Het is een hele mooie zondag, mensen nemen overal hun gemak van. Het weer is prachtig eigenlijk zonde om te fietsen. Wel kan ik onderweg genieten van alle tuintjes en zelfs van een cricketmatch.

In Peterborough nam ik, na 204 kilometer, mijn intrek in een bed en breakfast huis.
De volgende dag zou ik 240 kilometer moeten fietsen waarvoor ik extra vroeg weg zou willen zijn.

's Ochtends bleef ik toch nog lang kletsen. De B&B eigenaresse was ook zo enthousiast over mijn fietstocht.
Als ik doorfiets kan ik toch nog voor half tien vanavond in Dover zijn. De heuvels worden langzamerhand weer wat steiler maar ook mooier. Het landschap straalt een en al rust uit. Hoe dichter ik bij Londen kom hoe meer het echter gedaan is met de rust.

Om half zes ben ik de Dartforttunnel door. Het is nu nog 90 kilometer naar Dover. De route bleek niet zo'n goede keus te zijn. De weg loopt overal door de bebouwde kom en ik fiets van stoplicht naar stoplicht. Om acht uur is het al donker. Na veel gefriemel aan mijn achterlicht werkte deze weer en om tien voor tien was ik in Dover.

De boot had vertraging en vertrok pas om kwart over twaalf. Daar had ik dus geluk mee, ondanks een late start en 255 kilometer fietsen kan ik nog mee.

Op naar België. Om zes uur 's ochtends kwam ik aan in Zeebrugge en om half acht belde ik aan bij mijn grootouders in Cadzand. Ze waren heel erg verrast mij te zien.

Na twee dagen uitgerust te hebben vertrek ik (met schone droge kleren) naar mijn andere grootouders, in Wilhelminadorp.

Na een korte tocht achter de West-Zeeuws Vlaamse duinen, steek ik de Westerschelde over, met de veerboot naar Vlissingen.

Tussendoor de fruitboomgaarden fiets ik van Walcheren nar Zuid-Beveland. Via de Piet en de akkers rondom Wolphaartsdijk koers ik op de Wilhelminapolder aan.

Na een alweer korte tocht, ga ik nog eens een dagje uitrusten bij opa en oma.

Na weer een dag pauze volgt nu de laatste etappe. Met een veel hogere snelheid dan de afgelopen weken zoef ik over de Zeelandbrug.

Dwars over Schouwen-Duiveland, tussen de hoge bomen, voel ik geen pedalen als ik via de Grevelingen oversteek naar het volgende eiland.

Goeree-Overvlakkee snelt onder me door, waarna ik het Hellegatsplein oversteek naar de Hoekse Waard. Dan volgt IJsselmonde, Kralingen en uiteindelijk de Krimpenerwaard.

In een mum van tijd heb ik de laatste honderd kilometer tot thuis afgelegd.
Moe maar voldaan van deze onderneming zet ik m'n fiets in de schuur.