Langs Canal des Ardennes

Er heerst nog stilte op de vroege ochtend. Behalve wij die de tenten afbreken en de fietsen bepakken is er nog een stel fietsers dat precies hetzelfde doet.
Als we vertrekken is de campingbaas net op z'n post en helpt ons nog om onze flessen met koud water te vullen voordat hij ons een goede reis wenst.
Nog voordat we op pad gaan, kopen we nog warm gebakken croissants en baguettes waarvan we de eerste meteen verorberen.

De route langs de Maas is wat betreft schoonheid een voortzetting van die van gister. We blijven genieten van de steeds wisselende uitzichten, beboste hellingen, riviereilandjes, stroomversnellingen enz.
Nog in de ochtendkoelte bereiken we Charleville. Tomas heeft er zin in vandaag en besluit dat we verder naar het zuiden trekken. We slingeren op fietspaden langs de stad, nog steeds langs de Maas.
Het landschap heeft inmiddels een gedaantewisseling ondergaan, beboste heuvels hebben plaatsgemaakt voor riviervlakte en meren, moerassen zelfs. Langs maasdijken en spoordijken fietsen we nu. Even voorbij Nouvion, waar we onze dagelijkse inkopen doen, verlaten we de Maas. Eerst fietsen we door, maar al snel daarna draaien we terug. We gaan het Canal des Ardennes volgen om bij de rivier de Aisne uit te komen.

Langs het Ardennen kanaal is een nieuwe fietsroute gepland over de nu nog grotendeels onverharde jaagpaden. Vanaf de Maas volgen we eerst een al bestaand fietspad langs het kanaal, dat we na een paar kilometer verruilen - het eindigt namelijk - voor de Franse binnenwegen. We golven over het landschap op oogafstand van het kanaal.
Wanneer het om half twee tijd voor om wat te eten, stoppen we in een dorpje. Met toegeknepen remmen, anders zijn we er voorbij voordat we stil staan. Bij één van de huizen staat een bankje, in de schaduw!, naar ons te lonken. Aan de geluiden te horen - de deur staat open - is het binnen ook net etenstijd. Ik klop op de deur en zeg bonjour, nog een keer maar dan wat luider. Na wat gestommel verschijnt een oude baas in de deuropening. Ik vertel dat we een fietstocht maken, waar we vandaan komen en vraag of het goed is dat we op zijn bankje zitten en eten. 'Zet je fietsen maar neer en eet gerust'. Hij blijft nog even kletsen en gaat dan zelf weer aan de maaltijd.

Bij het verlaten van het dorpje en het oversteken van de rivier zien we de plek waar het kanaal zich met een tunnel door de heuvel boort. Wij mogen er overheen. Heerlijk koel klimmen tussen de bossen.
Na de afdaling ontmoeten we het kanaal weer. We zijn nu in de vallei van de rivier de Bar. De smalle binnewegen waarover we fietsen, volgen de contouren van het golvende Ardennenlandschap met zijn strobalen en vierkante kerkjes.
Even later, als we weer door de bossen fietsen, passeren we het kasteel-klooster La Cassine, dat gerenoveerd wordt. Na wat glooiingen die een forse inspanning vergen, komen we aan bij Lac de Bairon, waar we in alle rust en ruimte kunnen kamperen.