M'n horloge loopt vroeg af, alles is snel ingepakt en we fietsen door een voor de verandering nog rustige stad. Ik fiets de laatste van de vijf kilometers met een lekke achterband, onze fietsen zijn toch niet echt gewend aan die Napolitaanse wegen.
Op het vliegveld laden we onze fietsen af en proberen duidelijk te maken dat we echt 13 stuks bagage mee gaan geven. (De fietsdoos was immers verpulverd). De man achter de balie heeft daar moeite mee maar helpt ons toch goed. We bedanken hem en ik geef de fietsen aan, door een raam in een kantoor!, aan een vliegtuig‑inlader.
We zijn weer op weg naar huis.
