Na de lange rit (en avond) van gisteren kom ik traag op gang. Voordat ik op de fiets stap klets ik nog wat met Ansabé en probeer op haar computer mijn blog bij te werken. Pas om negen uur ben ik op pad. Vandaag fiets ik weer richting de bergen, deze keer die van Kleine Karroo. Gisteravond was ik erachter gekomen dat ik mijn wegenkaart kwijt lijk te zijn. Ach, er zijn zo weinig wegen dat met een beetje topografische kennis verkeerd rijden uitgesloten lijkt. En wat is er leuker dan je op je innerlijke kompas fietsen.
Route 62, een route tussen Kaapstad en P.E., die me door een kloof naar Montagu voert, is weer schitterend. Ik fiets zelfs door een natuurlijke boog in de rotsen. Montagu zelf is een mooi dorp en, voor de fietser zeker zo belangrijk, de koffie en scones zijn er geweldig.
Ik fiets verder tussen verlaten, ruig landschap. Voorlopig zal ik geen dorpen meer tegen komen, hooguit wat verspreide huisjes. Het zijn vooral de grote rotsachtige bergen die indruk maken, geweldig om te zien en om door te fietsen.
Door het koude zomerweer en de harde wind heb ik inmiddels een kou gevat. Met traanogen en een loopneus klim ik traag over de passen. Maar ach, des te langer kan ik van deze rit genieten.
Om drie uur 's middags bereik ik na 94 km Barrydale, te laat om door te fietsen naar Ladismith, het volgende dorp dat 76 km verderop ligt. In Barrydale ben ik al eerder geweest. Toen om door te steken naar Swellendam nadat Tomas hier tijdens een tussenstop van z'n chocoladecakeje heeft gesmuld. Deze keer zal ik hier overnachten.
Vanavond slaap ik eens niet in de tent. Op zoek naar een overnachtingsplek eindig ik bij de Jakaranda Lodge. Een karakteristieke B&B die doet denken aan vervlogen tijden, evenals de op leeftijd zijnde eigenaars.
's Avonds krijg ik nog een SMS-je van de engerd uit Woester. Mijn gastvrouw maakt er meteen melding van bij de politie, die even later op bezoek komt.
