Eindelijk weer eens een nacht zonder herrie, heerlijk heb ik uitgeslapen tot wel half zes. 't is bijna jammer om hier weg te gaan.
Nadat ik afscheid van Pagel heb genomen ga ik op weg naar de Kaap. Ik fiets met een zachte bries in de rug de kust langs. Even later fietst een wielrenner uit Stellenbosch een stuk met me op. We kletsen al fietsende, zelfs over de WK voor medici waar we allebei ooit aan mee hebben gedaan. Ik leer meteen dat hier de grootste variëteit ter wereld aan fynbos groeit.
Vanaf Rooiels fiets ik over de mooiste kustweg van Zuid-Afrika. 'n Steile, bochtige rotskust met fantastische uitzichten en baaien na elke klif die in zee steekt. De grootste en mooiste baai is Kogelbaai. Op een weg bovenlangs de baai zie ik een diep blauwe zee met hoge bergtoppen die er als een kom omheen liggen.
Nog vroeg in de ochtend bereik ik Gordonsbaai waar de dag op de terrasjes langzaam op gang komt. Ik rijd er langs de haven en als van zelf kom ik bij Die Strand waar ik langs de duinen fiets. Hier op het strand heb ik vroeger met de kinderen de Kaapse Dokter meegemaakt, een wind vanuit zee die alles wat los (en vast?) zit het land in blaast en voor een zandstorm op het strand zorgt.
Na de boulevard van Strand vervolg vervolg ik mijn route richting Kuilsrivier, zoals Pagel me aanraadde. Aan weerskanten wordt ik begeleid door wijnvelden. Als ik eenmaal weer richting de kust van Valsbaai fiets zie ik na de laatste wijnvelden een wielrenner met materiaalbreuk staan. Ik houd hem gezelschap totdat de hulp verschijnt, ongerust zoals hij naar eigen zeggen is omdat hij vlakbij Kayelitsha staat. Tsja zwarte mensen in krottenwoningen, dat vinden sommige mensen maar erg bedreigend.
Bij Kayelitsha zie ik zelfgebouwde winkeltjes die iets weg hebben van die op het Afrikaanse platteland. Verderop staat een vader met zijn zoontje hout te hakken van een miezerig boompje. Ze moedigen me aan, ik stop en geef de jongen wat snoepjes voordat ik door de duinen richting Muizenberg fiets.
De (Baden Powel) weg door de duinen is schitterend maar nu lastig te fietsen door de rukwinden van zij. Geschuurd en vol met zand door de wind in de duinen, bereik ik Muizenberg. Hier bezoek ik eerst het kampeerterrein bij Strandvlei, dat ik nog ken van vroeger en maak dan een rondje door het dorp en over de boulevard.
Aan de rotsige kust voorbij Muizenberg, in St. James bij Octopus Garden stop ik voor een lekkere lunch. Als ik aan kom fietsen doet de juffrouw de deur al voor me open zodat ik met mijn fiets naar het terras kan.
Bij Octopus Garden klets ik nog wat met de enthousiaste jonge eigenaars. Doordat ik zo vroeg op pad was heb ik alle tijd. Als ik uiteindelijk vertrek, fiets ik de bebouwde mooie kust langs naar Vishoek om van daar het Kaapse Schiereiland, waar ik inmiddels op fiets, door te steken naar Noordhoek.
Na 104 kilometer staat mijn tent onderaan Chapmans Peak.
