Al weer vroeg ben ik op pad. Ik laat Gansbaai achter me om de kust richting Kaapstad te volgen. Net als gisteren kom ik door Standford, waar het deze keer tijd is voor scones en cappuccino.
Ik vervolg mijn route langs de kust waar ik telkens mag klimmen voor een mooi uitzicht over lagunes en duinen. Na elk adembenememd uitzicht volgt een afdaling naar de volgende klim. Langs het natuurgebied langs de kust bereik ik Hermanus, het walvisdorp van Zuid-Afrika.
Bij Hermanus rijd ik tientallen kilometers door bebouwing maar als ik eenmaal het dorp voorbij ben fiets ik glooiend langs wijnboerderijen de baai rond. Tussen bomen aan weerskanten van de weg kom ik aan de overkant van de baai bij Kleinmond. Hier, op de boulevard van dit vakantiedorp, houd ik mijn middagpauze. Meteen al heb ik aanspraak en vertel over mijn ronde door de Westkaap.
Alle kampeerterreinen in de buurt zitten volgens het toerisme bureau vol, nu in de kerstvakantie.
Ik besluit om mijn geluk te beproeven in Bettysbaai. Daar zou een kampeerterrein moeten zijn. Vroeger heb ik dat ook al eens gezocht maar niet gevonden.
Vanaf Kleinmond richting Gordonsbaai, waar ik morgen langs zal komen, begin ik aan één van de mooiste kustroutes van Zuid-Afrika. De weg slingert me langs de kust. Nadat ik een rivier en kloof passeer bereik ik Bettysbaai. Naast de botanische tuin waar Tomas ooit als een raket de berg op rende, vind ik een jeugdkampeerterrein (van de kerk), Disakloof Jeugkampterrein waar ik mijn tent kan opslaan.
Later op de middag neemt Pagel, de beheerder die daar woont, me mee naar de pinguïnkolonie bij Stony point. Door zijn vrouw word ik daarna voorzien van gerookte makreel (zelf gevangen en gerookt) en suurlemoenkonfyt. De kreeft (ook zelf gevangen en gekookt) die ik ook nog krijg kan ik niet meer op
Weer zulke vriendelijke mensen en wat is Disakloof een heerlijk rustig plekje om te staan tijdens deze kerstvakantiedrukte. Daar heb ik vandaag wel 98 drukke kilometers, zonder walvissen, voor mogen afleggen.
