Naar Kaap de Goede Hoop

De dag begint met regen en de lucht is overal grijs. Het zal nog even duren voordat ik op pad ga. Na achten wordt het droog, opbreken maar. Uiteindelijk rij ik om kwart over negen weg. Dan had ik eigenlijk al bij de Kaappunt willen zijn.

Eenmaal op weg lijkt het alsof ik nog steeds in de stad rij. 23 Jaar geleden was ik hier al op twee uur fietsen van de stad, nu eindigt de drukte pas na Kommetjie.

Ik rij langs de informele nederzetting waar Ilse ooit nog op de drum heeft gespeeld. Net na Kommetjie krijg ik een mooie klim, de mooiste van deze tocht tot nu toe, een kustweg als vroeger met de lage paaltjes als bescherming tegen het naar beneden storten. Bovenop kijk ik uit over Soetwater.

Na het geweldige uitzicht volgt een even mooie route. Tussen groene hellingen waarover zo af en toe mist vanuit zee omhoog rolt, passeer ik Scarborough. De weg draait van de kust de heuvelrug op.

Bijna 30 jaar geleden is het dat ik hier voor het laatst fietste. Toen onder het gekrijs van de bavianen in de bomen, nu valt de stilte op. Uiteindelijk voert de weg langs de ingang van het Kaap die Goeie Hoop natuurreservaat waar ik binnen fiets richting de kaappunt.

Ik kronkel met de weg richting de punt van het schiereiland. Onderweg krijg ik doorkijkjes naar mooie baaien en vergezichten naar indrukwekkende heuvels. Uiteindelijk daal ik af naar Kaap de Goede hoop, langs de struisvogel en de baviaan. De Kaap staat ook op het programma van hordes toeristen: vliegtuig-hotel-bus-kaap-bus-tafelberg-bus-hotel, Europese hoestgeluiden stijgen op uit de menigte. Er wordt bijna gemoord voor een foto.

Na mijn enerverende ervaring bij Kaap de Goede hoop fiets ik door naar het uitzichtpunt met de vuurtoren. Met een kabeltreintje kan ik omhoog om langs de steile rotswanden naar beneden te kijken of over zee richting Zuidpool. Even later vul ik bij het eethuisje mijn binnenkant voordat ik terug fiets.

Omringd door laag struikgewas en kale rotsen fiets ik het natuurgebied uit. Ik klim langs de file van bussen met toeristen. Buiten het natuurpark wacht een prachtige afdaling naar de oostkust van het schiereiland. Ik slinger tussen de bomen naar beneden totdat ik de nog steeds bochtige weg langs de kust volg. Een steile wand met bebossing links, een steile kust rechts en uitzicht over Valsbaai vormen het decor van de laatste kilometers naar Simonsstad.

Net voor Simonsstad, na zo'n 74 kilometer fietsen 'rond' de Kaap, kampeer ik op (het wat verwaarloosde) Oatlands, vlakbij de Boulders en de pinguïns.

Ik ontmoet Graham, Gillian en Emma en André die hier ook kamperen. Het is gezellig en ik blijf de hele avond op totdat ze, vlak na middernacht, kunnen zingen voor mijn verjaardag.