's Ochtends wordt ik wakker met een prachtig concert van alle vogels uit het Ourthedal. Het daglicht komt en een nieuwe route ligt in 't verschiet. Brr, ijskoud is 't nog om half zes 's-ochtends. Als ik wegfiets is het half acht. Doorheen de koude slinger ik langs de Ourthe. Mooie weiden, steile, beboste hellingen en een snel stromende rivier. Het is nog rustig of eigenlijk doodstil op de vroege ochtend.
Om vanuit het Ourthedal richting Hoei te fietsen kies ik de kleine wegen. Die blijken ook het steilst! Mooie uitzichten en genieten van de omgeving is het gevolg.
Eenmaal uit het dal ontbreekt de bebossing, tussen glooiende akkers geniet ik van het fietsen.
De steile afdaling bij Hoei, de gezellige drukte en het kasteel, ik neem het allemaal op terwijl ik langs fiets.
Eenmaal terug in Vlaanderen is het gedaan met de rust. Zaterdagmiddag, iedereen stuift naar de winkel, en ja ook ik moet nog wat inkopen doen en een Wifi-punt zoeken.
Ondanks de kaart die in geen relatie staat tot de werkelijkheid hier en ondanks (of dankzij?) de bewegwijzering Vlaamse stijl, zwerf ik over binnenwegen langs boerderijen, weiden en boomgaarden.
Als ik de gigantische abdij van Averbode zie weet ik dat ik bijna bij mijn bestemming ben.
Het bivakterrein in Hertberg-Oost is weer een mooie. Met voorzieningen zoals brandhout, gras, een houten platform, water, een afvalzak, een veld wc en ontelbare muggen. En ... medefietsers! Na de 137 kilometers van vandaag ben ik vroeg toe aan slapen.
