Onder een (nog steeds) onbewolkte hemel ga ik weer op pad. Net als ik dacht dat ik de slechte wegen achter me had gelaten kreeg ik nog flink wat kasseienstroken voor de wielen. Soms met een verhelderend bord, voor wie twijfelt over waardoor de wielen alle kanten op stuiteren, de tassen boven de oren vliegen, het zadel tussen de hartkleppen bonkt en de tandafdrukken in het gehemelte staan.
Ik klim traag om de tassen zo min en geleidelijk mogelijk te laten schudden.
Na het Muziekbos, waar zich ook een bivakzone bevindt (wellicht voor een volgende keer) stuurt de fiets mij de taalgrens over. Rechts in de diepte Ronse, rechtuit een pain gris en een cappuccino.
Het landschap glooit lekker. Gisteren was de glooiing licht, vandaag zeker merkbaar. De weg slingert zich door het landschap, door typische dorpjes voorzien van kasseienwegen. De Dender kruist mijn pad, Het vliegveld van Chievry passeert me links, onder me vliegen de kasseien naar achter.
De bankjes in Erbaut nodigen me uit te komen zitten en eten. Lekker in de zon, oei ik blijk verbrand. Factor 50 komt uit de tas.
Voor Bergen neem ik een verkeerde weg. Eigenlijk was de route via Erbaut al niet gepland maar nu moet ik over een erg drukke weg langs het industriegebied om weer op m'n route te komen. Met een kaart en bewegwijzering die niet kloppen is een verkeerde weg zo gekozen. Waar ik op m'n fietstochten tot nu zo'n één keer per 5.000 kilometer mis rij, is dit in België één keer per 50 kilometer.
De digitale kaart redt mij gelukkig. Voordat ik langs het kasteel van Havré kom ben ik weer terug op mijn geplande route.
Na Bergen wisselt de omgeving lekker af, golvende vlaktes en nog steeds: kasseienwegen, waar ik maar langzaam over fiets om mijn materiaal te sparen (ook al vindt mijn fiets dat niet nodig). De wegen brengen mij langs kastelen en mooie riviertjes. Ik volg de Sambre, al is dit een stukje uit de richting maar genieten is het hoofddoel. Vissers, recreanten, fietsers en kampeerders, ik wordt toegejuicht.
Het fietsen is heerlijk. Overal krijg ik voorrang en er wordt met een wijde boog langs me heen gereden. Als ik stop heb ik meteen een praatje. Mensen zijn behulpzaam met een mooie route zoeken en water kan ik overal krijgen.
Door het lage fietstempo zal ik mijn plan van vandaag moeten veranderen. Helaas blijken de gegevens van de bivakzones van m'n telefoon verdwenen. Na de rustige wegen stuur ik naar Beaumont om daar mijn geluk te beproeven. Op autochtoon advies stap ik een computerzaak binnen. Ik mag van de Wifi gebruik maken en even later heb ik mijn favoriete locaties terug. Door tijdgebrek neem ik de doorgaande route naar Chimay om bij Rance te komen. Niets aan natuurlijk met die langsrazende auto's, gelukkig krijg ik van de automobilisten ruim baan. Zoals de afgelopen dagen wordt er bijzonder fietsvriendelijk gereden.
Mijn Bivak maak ik op Bivouac de Frès bij Rance. Picknickbankjes en een afvalbak, maar geen water. Gelukkig heb ik voldoende bij me. Ik sta op een mooi veldje tussen de bossen. In alle rust volg ik mijn avondritueel: fiets nakijken, tent opzetten, wassen, eten en slapen. Net na middernacht wordt ik even wakker van lichten die herhaaldelijk schijnen. Auto??bivakkeerders komen hun tent opzetten.
Door het slechte wegdek, vooral de kasseienstroken halen het tempo eruit, de slechte bewegwijzering en een wegenkaart die onvoldoende goed is ben ik maar langzaam opgeschoten. De Belgische wegen zijn dan ook de slechtste die ik ken. Door de bergen van Kroatië en Bosnië leg ik, zelf over onverharde wegen, grotere afstanden af. Uiteindelijk heb ik 118 kilometers afgelegd in zeven uur en 20 minuten.
