Op 't Breë Zand

Vandaag belooft het een hete zondag te worden. We verlaten Serooskerke richting de Schelphoek, een natuurgebied langs de Oosterschelde. Bovenop de dijk krijgen we uitzicht over het water. Al fietsend langs deze (binnen?)zee, passeren we de Koudekerksche inlaag en de Plompetoren, die waakt over het achterland.

Al snel fietsen we over de Oosterscheldekering, Neeltje Jans, zoals dat hier (naar het werkeiland) genoemd wordt. Buitendijks, tegenwind proberen we de vaart erin te houden terwijl we af en toe turen over de Noordzee.

Eenmaal aan de overkant golven we op de fiets door de duinen, langs en om de toeristen heen.
Op de vroege zondagochtend is er nog plek genoeg op 't strand. Te voet gaan we verder en steken het strand van Breezand over tot aan de rand van de zee. IJskoud lijkt het water wanneer we er een stukje in gaan zwemmen.

Als de drukte op gang komt, zoeken we onze fietsen op voor het vervolg van deze rit. Nog voor het heetst van de dag sturen we het bos bij Veere in. Bij het natuurkampeerterrein hopen we in de schaduw van het bos nog koel de namiddag door te komen.

Helaas is het trekkersveldje de enige plek die door de zon de hele dag fel beschenen wordt. We sleuren de picknicktafel-zonder-rugleuning naar een plekje waar nog een paar streepjes schaduw te vinden zijn. Een exercitie die we elk half uur herhalen. Dan was de bivakzone in Wortelkolonie toch een betere plek, zegt Tomas. Ik denk hetzelfde terwijl ik een teek van m'n sokken weg piek.