Regen tikt zachtjes op onze tenten wanneer het 's ochtendsvroeg licht wordt. Althans licht grijs.
Onder een bewolkte hemel kiezen we het fietserspad. Al snel rijden we over de Maasboulevard van Haybes en daarna over die van Fumay.
De rivier draait dan weer naar links, dan weer naar rechts. Soms tussen steile rotshellingen maar vaker nog tussen de beboste.
Even waan ik me in de Dolomieten - of zijn het de Juliaanse Alpen? - wanneer we, in een wat breder deel van het dal, uitzicht krijgen op een kleine maar brede Maaswaterval. Net als daar wordt de ochtendregen verdreven door een verschroeiende zon en, helaas voor deze fietsers, een flinke tegenwind.
Om bij het zuidelijk deel van onze dagtocht te komen, mogen we bij Revin door een kanaaltunnel, op een smal pad pal tussen het water en de tunnelmuur. Een ervaring die vergelijking oproept met het fietsen door druipsteengrotten of mijnschachten. Ik twijfel zelfs of we op de goede weg zitten. De bevestiging komt als ik aan het eind van de tunnel een fietspad herken.
Opnieuw volgen we de rivier die zich flink kronkelend een weg baant tussendoor de heuvels. Het lijkt soms bijna alsof we rondjes aan het fietsen zijn.
Adembenemend mooi is het wel, hier tussen de bossen aan 't water. Heet ook, de zon brandt al genadig op ons vel.
Vóór het heetst van de dag besluiten we deze rit in Monthermé, waar we onze tenten vlak langs het water opzetten.
