woensdag 19 juli 2023

Door de Maisvelden van de Paprikaroute



Het is een drukte vanjewelste bij de veerpont. Het is dan ook de enige weg van het eiland af. We zien met verbazing hoe een trekker met een oplegger vol hooibalen de pont op rijdt. Grote rollen hooibalen, hoog opgestapeld en ogenschijnlijk niet geborgd. Al schuddend rijdt het geheel het pontje op. Het past maar net. Als de trekker aan de overkant is komt een wagen met karren vol met geiten aangereden. Ook die past er even later op. Mekkerend vaart het geheel naar de overkant.

Dan is het voor ons tijd om het eiland te verlaten. De veerman kent ons kennelijk nog van gister, voor de terugweg hoeven we onze kaartjes niet meer te laten zien. Hij kent vast iedereen die hier op het eiland woont. Twee vreemdelingen met de fiets zijn dan makkelijk te onthouden.

Al snel doorkruisen we de polders langs de rivier. Honden, ganzen en kippen kondigen ons bij elk huis aan in het verder onverstoorde landschap. Door de schaarse bewoners worden we hartelijk gegroet, soms ook met open mond nagestaard.

Over dijken en rechte polderwegen zien we op de akkers alles groeien wat hier op ‘t bord komt.
Wat verder van de rivier af, op ‘t hoge land, tussendoor de lintdorpen, volgen we de paprikaroute. De vruchten groeien kennelijk aan de maisstengels, die ons overal op deze route flankeren.

Na de rustpauze bij de oude kerk van Suhopolje voert de route alweer door agrarisch gebied. We blijven dan ook genieten van de overweldigende rust.
Rond het middaguur komen we bij natuur-educatiecentrum 'Dravska Priča', alwaar het einde van onze dagrit gepland staat. (De hoge temperaturen maken dat we steeds vroeg in de ochtend vertrekken, om al kort na de middag aan te komen).


We krijgen de slaapzaal van het educatiecentrum tot onze beschikking, net als de zitkamer en de keuken. Omdat het personeel naar huis gaat krijgen we de sleutel en bivakkeren alleen in het pand.

Net als ik klaar ben met met het fietsonderhoud, barst om vijf uur de storm en de stortregen los. Alweer dondert en bliksemt het. In deze streek een gebruikelijke afsluiting van een snikhete dag.