Door de Overberg naar de Walviskust

Lekker vroeg - de zon is al om half acht op - kan ik op pad op deze eerste winterdag. Het is nog stil in straten van Napier. Maar is het dat niet altijd?
In de koelte van de ochtend verlaat ik het dorp bij de Moerse Plaasstal.

Vanuit het dorp voert de weg meteen de heuvels op. Die zijn hier een stuk hoger dan op de route van gisteren, wat mooie vergezichten oplevert op bergtoppen in de verte, over de glooiende heuvels en de dalen ertussen.

De bergtoppen in de verte steken nog in de wolken. Terwijl ik zelf over de heuvels in de zon fiets zie ik een wolkendeken in het dal over de weiden en bossen liggen. Helaas ook over de weg die naar het dal loopt.

Meer dan een uur lang ben ik omgeven door koude mist en is er nauwelijks een hand voor ogen te zien. Pas als ik de doorsteek naar de kust maak, fiets ik na de Hagedisbergpas weer in de zon.

Bij Stanford is het tijd om de benen wat rust te gunnen met een cappuccino-stop bij die Ou Meul.

Vanaf de 'Misty Mountains' volg ik de Walviskust met al z'n natuurgebieden. De eerste is meteen de mooiste, de beboste duinen van Walkerbaai met de Kleinrivier laguna.

In Hermanus, de 'walvishoofdstad' van het land, stap ik van de fiets om het kustpad met de uitkijkpunten naar de walvissen een stukje te lopen. De ruwe kust is indrukwekkend zelfs al is geen walvis te bekennen vandaag.

Weer op de fiets, begin ik aan het laatste stuk van deze dagrit. Na de drukte van (de westelijke buitenwijken van) Hermanus, loopt de weg helemaal rond de volgende laguna waar Kleinmond aan de overkant van ligt.

Ook aan de overkant van de laguna van de Botrivier ligt het Kogelbergnatuurreservaat. Imposante bergen rijzen vanaf de kust omhoog. Vandaag begeleid door soms grijze wolken.

Na het kruisen van de Botrivier volgen de laatste loodjes langs het Rooisand natuurreservaat naar Kleinmond. Rooisand waar wilde paarden te vinden zijn en waar ik morgen eens op verkenning wil.