Het Lasithi plateau roept me. Sneller dan anders heb ik de tent ingepakt en de fiets beladen. Na een korte aanloop langs de kust begin ik aan de beklimming. De weg loopt met een grote zigzag langs de berghelling vanaf de kust omhoog. In de verte zie ik de hoge bergen waar nu, in de vroegte, nog een wolkendeken op ligt
Na een uur zit het eerste deel van de beklimming erop. In Moches neem ik een eerste rustpauze op het dorpsplein met de karakteristieke kerk voordat ik aan het tweede deel, naar het plateau, begin.
Vol nieuwe energie van de kadaify kan ik er weer tegenaan. Over de kasseienstraatjes fiets ik het dorp uit.
Het tweede deel van de beklimming is weer schitterend. In plaats van langs een kale bergwand fiets ik nu door groene bergen naar boven. De weg stijgt onregelmatig en draait in alle bochten rond de bergen met altijd uitzicht op de bergpas boven me en de valleien onder me.
Ruim voor de middag zit de beklimming erop. Eenmaal boven fiets ik eerst de Lasithi hoogvlakte rond.
De hoogvlakte lijkt een aaneengesloten verzameling akkers met daarop de kenmerkende windmolens waar Lasithi om bekend staat.
Op mijn rondrit kom ik door kleine dorpjes met nauwe straatjes. Deze laatste horen hier kennelijk bij de openbare ruimte. De tafels en stoelen van het café, waar de mannen zitten om hun koffie te drinken, staan midden op straat, net als de stoel waarop een vrouw voor haar huis zit. Verkeer sneller dan een ezel is van een andere tijd.
Anders dan aan de kust zie ik hier de vrouwen in zwarte kleding met zwarte hoofddoek. De mannen met hun zwart krullend haar en zwarte volle baard lijken zowat half stier. Tijdens de middagpauze van de lagere school zie ik alle twaalf kinderen op het plein spelen.
Bij Psychro bezoek ik de Dikti grot, ook wel de grot van Zeus. Om er te komen mag ik eerst nog naar 960 meter klimmen, het eerste stuk op de fiets. Daarna te voet.
De grot heeft de vorm van een diepe put waarin het druipsteen een verscheidenheid aan vormen heeft gemaakt. Het bezoek lijkt vooral een uitstapje dat reisorganisaties tegen de verveling verzorgen. Van dat laatste heb ik als fietser weinig last.
Daarentegen bezorgt mijn grottentocht me een geweldig uitzicht over de hoogvlakte, die omringd wordt door hoge bergpieken waarvan sommige nog zelfs met sneeuw bedekt zijn.
Na mijn voettocht vervolg ik mijn rit rond het plateau waarvan het noordwestelijke deel vooral natuurgebied is dat overgaat in schapenweide. Net als ik dat zie passeer ik twee schapenscheerders die aan het werk zijn. De schapen klitten samen, zo ver mogelijk van deze coiffeurs vandaan.
Mijn afdaling vanaf Lasithi gaat, deels langs dezelfde weg, in één keer naar zo'n 250 meter. Binnen 20 minuten ben ik beneden.
Ik zoef door Gonnies, een dorpje dat onderaan tegen de berg ligt, en ben voor ik er erg in heb Avdou gepasseerd.
Vanaf Avdou loopt de weg langs een nieuw aangelegd stuwmeer. Veel water staat er nog niet in waardoor ik zicht krijg op het verlaten dorp dat wellicht binnen een paar jaar onder water zal staan.
Na wat doortrappen kom ik bij Chersonisos terug bij de kust. Een tientallen kilometers lange brede strook langs de kust is hier volgebouwd. Het ene, nu nog vrijwel lege, (vakantie-)dorp volgt op het andere.
Bij Gouves stuur ik naar de kust om langs de zee de laatste paar kilometers naar het kampeerterrein in Gouves, Creta camping, af te leggen. Waarmee een eind komt aan deze 95 kilometer lange bergrit.
