Net als op andere dagen is het op de Stukkenheidehof al vroeg dag. Over nog stille paden volgen we alweer het water. Op deze rit volgen we het Kempische water richting Herentals.
Na Bocholt, waar de Zuid-Willemsvaart richting het noorden afbuigt, steken we de sluisjes over. Nog steeds in de ochtenddauw stuiten we op het kanaal van Bocholt naar Herentals waarlangs we, inderdaad, van Bocholt naar Herentals fietsen.
De ganzen van Neerpelt roepen ons dat het tijd voor een ochtendpauze. het kabbelende water met dobberende vogels zorgen voor nog meer ontspanning dan dat we al van het fietsen hebben.
Na de ganzen en de koelte van het water wacht ons verderop een rit door de Sahara. We banen ons een weg door deze woestenij en stoppen bij een oase om even de benen te strekken en de inwendige mens van water te voorzien.
Terug langs het kanaal koersen we op Herentals aan, dan weer links dan weer rechts van het water. Ondertussen laat de zon de omgeving al zinderen. Om ons heen plonzen mensen in het water om verkoeling te zoeken. Wij nemen af en toe ons gemak langs de waterkant en pedaleren dan weer zo rustig mogelijk verder.
Eenmaal bij Herentals zoeken we voorbij de stad het kampeerterrein De Zeven Geitjes. Tomas telt er maar vijf, de naam is wellicht aan verandering toe.
We vallen met onze neus in de boter hier bij de vijf geitjes. Vanavond is er een activiteit. Campinggasten maken plat liggend op het gras een menselijke piramide en zingen Het kleine café aan de haven. We hebben onze tent strategisch achter een blokhut gezet in de hoop dat deze als geluidsbarrière werkt.
