Op de Sava fietsroute

Al snel fietsen we de brug over de Sava over, richting Bosnië, waar we de rivier verder willen volgen.
Wanneer we in Bosanski Brod kapotte wegen, half gevulde winkels en een naderende onweersstorm zien twijfelen we of dit deel van Bosnië geschikt is voor een vader-en-zoon-fietstocht. Gespreken met lokale mensen nemen alle twijfel weg. We fietsen terug de brug over, Kroatië weer in.

Over de Savadijk fietsen we heerlijk rustig. Het water links van ons, de bossen, velden en hooibalen rechts.
Voor ons zien we donkergrijze luchten waaronder vele regensluiers hangen. De buienradar voorspelt een hoeveelheid water waarin je staande (fietsende) kan drinken.
Alle waarschuwingen negerend fietsen we door. Uiteindelijk krijgen we in de ochtend een paar verdwaalde regendruppels op onze pet.

Weidse polders en akkers, afgewisseld met bos en kleine dorpjes. Het enige verkeer zijn we zelf, fietsen is hier een genot. Dat blijft zelfs zo op de oude doorgaande weg. Er ligt tenslotte een snelweg waarover door geraasd kan worden.
Onze weg glooit langs de rand van de heuvels en slingert zich tegelijk als een slang erlangs.
Met de heuvels rechts en de vallei van de Sava links naderen we gestaag Nova Gradiška.
Wanneer we het stadje op zo’n 15 kilometer genaderd zijn rukt de (tegen)wind aan onze fietsen terwijl de lucht gitzwart wordt. Een zware storm komt eraan zegt de jongeman van de benzinepomp.

We duwen harder en harder op de pedalen om voor de hoosbui in Nova Gradiška te zijn. Terwijl we dat doen begint het onweer. Heldere bliksemschichten flitsen voor ons langs terwijl tegelijkertijd de donder door de oren dreunt. Spetters vallen, druppels worden groter maar nog voor we bij onze schuilplek zijn, is de regen al gestopt.
Na onze middagpauze overleggen we wat te doen voor het vervolg van de rit. Een kamer zoeken in Nova Gradiška, wildkamperen bij Pašnjak Iva, niet al te ver hiervandaan of door fietsen naar een vismeer bij Bročice.
Het wordt het laatste.

Langs de rondingen van de heuvels pedaleren we rustig verder. Behalve natuurschoon zien we huizen vol met kogelgaten, een kapot geschoten kerk. Als we even later in en stalletje eigen gekweekte tomaten aangeboden zien als paradajz, begrijp ik dat er hier een etnisch Servische bevolking woont die geteisterd is geweest door etnisch geweld ten tijde van de Bosnische oorlog.
Omdat we het vismeer bij Bročice ongeschikt vinden om te kamperen fietsen we door naar Jasenovac waar we aankomen bij het natuurgebied Lonsko Polje.

In het dorpje besluiten we deze lange rit, vermoeid als we zijn maar ook omdat kamperen wegens aankomend noodweer door dorpsbewoners wordt afgeraden, in een kamer bij ‘Kod Ribici’.