Willem's fietsvakanties

Een fietstocht door Italië stond al een poos op het verlanglijstje. Natuurlijk moet een beetje fietser een keer in Italië gefietst hebben.
Want naast de prachtige landschappen en culturele schatten is Italië ook het land van pasta, pizza, cappucino en gelatti, zodat zelfs de inwendige fietsende mens hier niets tekort zal komen. Maar Italië is voor ons nog meer. Het is het land waar we (Annemiek en ik) elkaar ontmoet hebben, tijdens mijn fietstocht door Europa.

De fietstocht van dit jaar gaan we doen door de punt van de laars. In april, wanneer het weer daar al goed genoeg zal zijn en de toeristen nog thuis.

Vanaf het vliegveld in Brussel begint onze vliegreis naar Napels. Een spannende vlucht, in ruig donderweer landen we in Rome waar we even moeten wachten voordat er weer verder gevlogen kan worden. De bagage was al uitgeladen maar het personeel vlucht naar binnen voor de hoosbui, alles zal kletsnat zijn.
Als we opstijgen is de donderbui nog niet voorbij, bliksemschichten flitsen langs het vliegtuig. Uiteindelijk landen we veilig in Napels. Het wachten is nu op de fietsen en de bagage. Tot onze schrik zien we dat de fietsdozen helemaal verpulverd zijn door de regen. Alle bagage die erin zat ligt nu los op een kar. Samen met één van de sjouwers zoek ik alles weer bij elkaar. Gelukkig blijkt alles toch nog heel en droog te zijn. Na eerst een half uurtje sleutelen om de fietsen gereed te krijgen, kunnen we op pad.

We fietsen Napels door naar de kust zodat we een stukje langs de Golf van Napels kunnen fietsen tot we bij Pompeii zijn. Het verkeer in Napels lijkt ietwat chaotisch. (Zo ontdekten we dat Senso unico hier betekent dat je op die weg niet twee kanten tegelijk op mag maar je mag er kennelijk wel vanaf beide kanten inrijden). Daarbij is het wegdek af en toe een pietsje ongelijk. We passen ons aan en vinden onze weg.

Richting Pompeii met rechts de zee, links de Vesuvius en om ons heen fietsen we tussen de uitlaatgassen. Onderweg stopt er al een Italiaan om te vragen waar we naar toe gaan. Hij wijst meteen de weg en vertelt hoe ver het nog is.
Eenmaal bij Pompeii vinden het kampeerterrein vlak bij de ingang van het Romeinse dorp. Jammer dat de douches koud zijn, het licht het niet doet en de deuren niet dicht kunnen, gelukkig miezert het.
De eerste, 35 kilometer korte, rit zit erop.

's Ochtends regent het nog steeds, het middellandsezeeklimaat laat het nog even afweten.
Pompeii was een stuk groter dan verwacht. Zo lopen we over een groot marktplein, steken over op de zebra‑stenen en bezoeken een sekshuis en zien versteende mensen.

We vertrekken richting het zuiden, eerst nog door bebouwing. Typische Italiaanse straten, met wegdek dat helaas nog steeds wat ongelijk ligt. Tussen de druppels door fietsen we geleidelijk omhoog tot onze eerste koffiestop.
Een klein barretje, geen fratsen zoals cappuccino of zo, gewoon beresterke koffie in een minuscuul kopje met een glas water dat nodig is om de koffie weg te spoelen en niet meteen op te stijgen. Met 'n koek, één keus lekker makkelijk.

Ondertussen heb ik ontdekt dat mijn voordrager los zit, de Italiaanse wegen eisen nu al hun tol. In een kleine ijzerwarenzaakje zoek ik nieuwe bouten en moeren. De eigenaar is enthousiast, hij zoekt en ik bevestig de voordrager, muurvast.
We klimmen geleidelijk verder en natuurlijk komt later de beloning, een mooie afdaling naar Salerno.
Onderweg wordt het almaar droger. Even later rijden over een vlakke kustweg die we blijven volgen tot vlakbij Paestum. We komen na 69 kilometer aan bij Apollo, een kampeerterrein bij de kust. Veel vaste knutsels een een apart houten wc/badhuisje (tuinhuisje?).
Het strand is leeg, de lucht trekt dicht en de wind steekt op. Het wordt fris, welterusten.

Na een heerlijk stille nacht worden we 's ochtends wakker met een vogelconcert. Op het kampeerterrein blijken we helemaal alleen te zijn, op de beheerder en de klusjesman na.

Vandaag gaan we Paestum bekijken, een stad uit de Griekse oudheid (Ποσειδωνία) waar nog overblijfselen van verschillende tempels te zien zijn. Annemiek hoopt een orakel te vinden om te vragen om mooi weer. De dag begint alvast droog met af en toe een zonnetje, wel een forse wind.

Paestum blijkt gesloten, het is 1 mei, een nationale feestdag. Dat is juist waarom wij verwacht hadden dat het open was. We zijn niet de enigen. Bussen met toeristen moeten gewoon weer terug zonder naar binnen te kunnen.


We wandelen wat langs de buitenkant van het oude dorp en kunnen toch nog een klein beetje ervan zien.