Posts tonen met het label Door Zuid- en Midden Engeland. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Door Zuid- en Midden Engeland. Alle posts tonen

zondag 15 juli 1990

High Weald, Heats & South Downs



Dag 4, 15 juli: The Heats
Na een dagje luieren gaan we weer op pad. Eerst fietsen we nog door veel kleine bossen en kleine dorpjes maar na de heftige middagregen, waarvoor we schuilen in een pub, komen we over wat hoger gelegen gebied, the heats.
We fietsen door glooiend landschap met verre uitzichten. We zien hier vooral veel golfterreinen en recreatiegebieden waarbij het toch wat (te) druk is.
Eenmaal uit de drukte vinden we na 60 kilometer een kampeerterrein met vooral stacaravans maar er is plek zat en we zien niemand anders. 'Is dit hier Bolney?', vraag ik me af.

Dag 5, 16 juli: South Downs
De vorige dag was er geen beheerder te zien, nu, de volgende ochtend, ineens wel. Helaas is ons contante geld op, ik fiets in m’n eentje heen en weer naar het dorpje om een girobetaalkaart in te wisselen in de buurtwinkel die tevens postkantoor is. Ik moet de winkelier nog wel even uitleggen hoe dat werkt, geld opnemen.
Onderweg naar de zuidkust worden de dorpen groter en de wegen breder. Het is mooi fietsen over de South Downs, zelfs in de miezerregen. De jeugdherberg bij Arundel was vol (gereserveerd door een groep). Nat van de regen nemen we onze intrek in een B&B in Little Hampton als we er 48 kilometer op hebben zitten.
Dag 6, 17 juli: De zuidkust
De volgende dag fietsen we een klein stukje (7 kilometer) verder om onze tent op te zetten bij Ship & Anchor Marina. We kuieren over de boulevard en verkennen Little Hampton een beetje.

Dag 7, 18 juli: Struinen door duinen
We blijven nog een dagje om hier de duinen verkennen waar, uiteraard, ook een golfterrein in ligt.
Verder rusten we uit deze dag, die voor het grootste deel droog blijft.

donderdag 19 juli 1990

Op zoek naar Morse



Dag 8, 19 juli: Regen, regen, regen
Vandaag verlaten we de zuidkust om een stukje richting het noorden te fietsen. Met een paar ritten willen we in Oxford terecht te komen. Ik heb de kleinste wegen uitgekozen om over te fietsen. Het blijken ook de steilste te zijn.
Al in de ochtend begint het te regenen. Er komt zoveel water uit te lucht vallen dat we besluiten om in een uitspanning in Hasslemere een lunch te nemen voordat we doorfietsen, op zoek naar een kampeerterrein.
De regen stopt niet en we zullen toch verder moeten, We gaan op zoek naar een B&B. Die vinden we niet al te vlot. Inmiddels is het nog harder gaan regenen en zijn we helemaal doorweekt. Zo nat dat we niet eens toegelaten worden in hotels. Uiteindelijk komen we in Guildford in een B&B terecht na 70 kilometer zwemmen op de fiets en helemaal van de route af.
Dag 9, 20 juli: The Plough Inn
Gisteren zijn we helemaal uit de richting geraakt, we zitten nu veel te dicht bij Londen en dat merken we aan de drukte.
Na een uurtje fietsen komen we weer op rustigere wegen en zetten we koers richting Oxford. Over beboste heuvels en weiden met riviertjes. Na 80 kilometer stoppen we bij the Plough inn in Long Wittenham voor een tussenstop. De eigenaar is er niet maar net als we weg willen fietsen, komt hij met z’n gezin aan. We zijn meteen uitgenodigd om in de tuin achter de pub te kamperen, aan de Thames.

Dag 10, 21 juli: Thames Valley
Vanaf de Plough inn is het nog maar een klein stukje naar Oxford. We hoeven nog maar 12,5 kilometer te fietsen om op ’n kampeerterrein vlak voor de stad te komen. Er is zelfs een jachthaven en feesttent (voor een zoveel jarig huwelijksfeest, waar we kunnen crashen).
Oxford
De volgende dagen bezoeken Oxford waar we een stadswandeling maken. Later maken we nog een wandeltocht vlakbij onze kampeerplek de rivier over, over de sluisjes die we kennen van Morse.

woensdag 25 juli 1990

Door het hart van Engeland



Dag 13, 25 juli: Hertfordshire
Voor ons vertrek willen we nog afrekenen maar er blijkt niemand aanwezig en er komt niemand naar de bel. Zouden ze vergeten zijn dat we hier een paar dagen gekampeerd hebben? We gaan toch maar op pad.
Rustig toeren we over licht glooiende wegen. Onderweg steken we sluisjes over en even later blijken we door een wildpark te fietsen, eentje waar de dieren toch niet zo wild doen.
We hebben 80 kilometer afgelegd vanaf Oxford richting Cambridge als we ’s avonds kamperen bij de fruitboer en pie eten in de pub.
Dag 14, 26 juli: Cambridgeshire
De route van vandaag is een voortzetting van die van gisteren. Wel wordt het almaar vlakker. Het is inmiddels al een kleine week droog, een bijzonderheid. Na een wat kortere rit van 49 kilometer slaan we onze tent op even buiten Cambridge.
We zijn de enige kampeerders verder staan er alleen maar (lege) stacaravans. Een pub waar we darts en ale vinden is op loopafstand.
Dag 15, 27 juli: Cambrigde
We rijden met de bus naar Cambridge en bezoeken de universiteitsgebouwen. Het ziet er hier wat statiger en strakker uit dan in Oxford. De lakeien hebben een dagtaak aan het wegjagen van toeristen die per ongeluk op (zoals wij) het grasveld gaan zitten.

zaterdag 28 juli 1990

East Anglia



Dag 16, 28 juli: Poldertocht
Van bij Cambridge fietsen we eerst richting King's Lynn, verder naar het noorden. We rijden door de polders, langs sloten en akkers. Het ziet er bijna uit als thuis, wel opletten dat we links blijven rijden.
Na een paar uurtjes verruilen we het polderlandschap voor wat hoger, glooiend terrein. We steken Norfolk door op weg naar de noordkust.
In Swaffham vinden we behalve een supermarkt en een ananasbeignetkraam ook nog een kampeerterrein, een grasveld tussen de bomen en vlak langs de weg. Praktisch voor doortrekkers. Vandaag zit er 83 kilometer op, morgen volgt het laatste stuk naar de kust.
Dag 17, 29 juli: Over holle wegen
Naar de Noordkust van Norfolk kiezen weer de kleinste weggetjes die op de kaart staan. We fietsen over smalle glooiende kronkelwegen die vaak dieper liggen dan het land eromheen.
Onderweg zien we vooral typische kerkjes die het akkerland afwisselen.
Als we bij een kruising stoppen vragen we eens de weg aan een jongen, Hij wordt helemaal enthousiast over het fietsen.
We rijden weer verder en vinden na 62 kilometer, bij East Runton, het mooiste kampeerterrein tot nu toe: Manor Farm Caravan & Camping Site. In de miezerregen slaan we de tent op.

Vanaf onze kampeerplek kunnen we zo door de duinen naar de kust lopen, en naar een echte warme bakker in het dorpje, de eerste (en enige?) in Engeland.

dinsdag 31 juli 1990

De Engelse oostkust



Dag 19, 31 juli: Langs de kust van Norfolk
Vandaag trekken we verder, langs de kust naar het zuiden. We fietsen eerst nog over heuvels lans de kust zodat we naar de zee kunnen kijken. Maar hoe verder zuidwaarts hoe lager het land wordt, tot we achterlangs de duinen fietsen.
Het wordt een mooie tocht met rustpauzes in de duinen, pedaleren over stille wegen langs molens en wetlands. Zowaar komt er ook een zonnetje tevoorschijn.
We toeren lekker door tot bij Burgh Castle. Het kampeerveld bij de pub dat we op het oog hadden, blijkt slechts een grasveld voor vissers, zonder voorzieningen. Na de thee wijzen de eigenaressen ons de weg naar een ander kampeerterrein. Voor de thee mogen we niet betalen omdat het na drieën is, er mag dan niet meer 'geschonken' worden.
Even verderop kamperen we, na een lekkere tocht van 66 km, op een groot familie kampeerterrein. "Shut it or I'll smack you", horen we 's avonds uit de tent naast ons.
De volgende dag bezoeken we Burgh Castle. We wandelen langs de Marshes en klauteren over een ruïne uit de Romeinse tijd.
Die avond spelen we pool op het kampeerterrein.
Dag 21, 2 augustus: Suffolk
Op onze laatste rit in Engeland trekken we Suffolk door. Het wordt een winderige, regenachtige dag. Van de omgeving kunnen we nauwelijks genieten, wel van de spaghetti in de pub, tussen de middag.

Als we ’s avonds, na 94 kilometer, moe en nat in Felixtowe aankomen zoeken we een B&B voor de nacht. De natte spullen gaan over de verwarming.
Na een overnachting in de B&B zetten we de tent op, op een groot kampeerterrein vlak achter de kust, als enige kampeerders tussen de caravans.

Dag 23, 4 augustus: Terug met de boot
We nemen afscheid van Engeland met de boot die ons naar Zeebrugge vaart. Daar is het nog even (24 kilometer) doorfietsen naar Oostburg waar onze tocht echt eindigt.